Olay tarihinde avukat olan sanık … hakkında; Ankara 19. İcra Müdürlüğünün 2011/3097 sayılı icra takibi için tehir-i icra kararı alınabilmesi amacıyla katılan (borçlu) tarafından icra dosyasına teminat olarak 28.650 TL yatırılması üzerine 04/11/2011 tarihinde mehil vesikası düzenlendiği ancak sanığın borçlu vekili sıfatıyla gereğini yerine getirmeyerek katılanın taşınmazdan erken tahliyesine sebebiyet verdiği iddialarıyla görevi ihmal suçundan açılan kamu davasında;
Sanık savunmasında her ne kadar mehil vesikasının kendisine tebliğ edilmesi gerektiğini beyan etmiş ise de; sanığın ek süre talebinin icra müdürlüğü tarafından reddine ilişkin işlemin kaldırılması için şikayette bulunduğu ve bu şikayetin reddedildiği Ankara 15.İcra Hukuk Mahkemesinin 2012/86 Esas, 2012/33 Karar sayılı kararında; “…mehil vesikasının Yargıtaya sunularak temyiz edilen karar yönünden icra müdürlüğüne tehir-i icra kararının getirilmesi veya gönderilmesi yükümlülüğünün icra müdürlüğünün görev ve yetkisinde bulunmadığı, İİK m.36/3 gereğince bu yükümlülüğün ilgili tarafa ait olduğu”nun belirtildiği ve yine aynı kararda mehil vesikasında tanınan 60 günlük süre dolmadan ek süre talep edilmesi gerektiğinin vurgulandığı ancak sanığın (borçlu vekili sıfatıyla) sürenin son günü istirahat raporu sunduğu ve ek süre talebinde bulunduğu, sanığın mehil vesikasının düzenlendiği 04/11/2011 tarihinden raporlu olduğu 02.01.2012 tarihine kadar ki sürede mehil vesikasını Yargıtay’a göndermesinin mümkün olduğu, ayrıca mehil vesikasının alt kısmında 12.01.2012 tarihinde belge aslının katip tarafından teslim alındığının yazıldığı göz önüne alındığında suçun tüm yasal unsurları ile sübut bulduğunun anlaşılması karşısında; sanığın görevi ihmal suçundan mahkumiyetine karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, yetersiz gerekçeyle yazılı şekilde beraatine karar verilmesi,
Kabule göre de,
Gerekçeli karar başlığında hatalı olarak gösterilen suç adının görevi ihmal olarak gösterilmemesi,
Yasaya aykırı, katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 21/10/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
Yargıtay 9. Ceza Dairesi . 21.10.2020 T. E: 1989, K: 1704